Technologia uprawy
- siew – Wyróżniamy dwa terminy siewu, wiosenny, od początku kwietnia do pierwszych dni maja, oraz jesienny, od połowy sierpnia do połowy września. Szczególną uwagę trzeba zwrócić na suszę, która powoduje usychanie siewek i przerzedzanie zasiewów. Nasiona które raz wykiełkowały, powtórnie tego nie uczynią, dlatego należy przestrzegać terminów agrotechnicznych, wiosną siać wcześniej ze względu na suszę, jesienią ze względu na przymrozki .
- ilość wysiewu– Norma wysiewu mieszanek traw firmy Barenbrug wynosi ok. 45 kg/ha. Obniżenie normy wysiewu nasion jest możliwe w sytuacji stworzenia bardzo dobrych warunków glebowych do ich skiełkowania, lecz jest nie zalecane ze względu na możliwość intensywniejszego zachwaszczenia plantacji.
- głębokość wysiewu – Nasiona mieszanek traw i motylkowatych są niewielkie. Z tego względu powinny być wysiewane do gleby na głębokość od 1 do 2 cm. Nasiona umieszczane głębiej wschodzą gorzej, gdyż kiełek ma do pokonania dłuższą drogę, na którą nie wystarczy składników zapasowych znajdujących się w nasionach. Po wykonaniu siewu zalecane jest wałowanie pola lub łąki.
- rozstaw rzędów – Odstęp między rzędami jest uzależniony od siewnika. W przypadku siewników zbożowych lub siewników do siewu bezpośredniego w darń, powinien on wynosić do 10 cm.
- przygotowanie nasion do siewu – W mieszance znajdują się nasiona o różnej masie. Cięższe nasiona podczas transportru opadają na dno worka, wówczas mieszanka ulega rozwarstwieniu, z tego względu przed wysianiem mieszanki traw nasiona należy wymieszać.
- Nawożenie mineralne – Największy wpływ na wielkość plonowania runi pastwiskowej i łąkowej ma nawożenie. W przypadku nawożenia pastwisk trzeba uwzględnić odchody pozostawione w czasie wypasu przez zwierzęta. Z odchodów zwierzęcych do gleby przedostaje się około 10% azotu, 30 – 40% fosforu i 70% potasu, toteż w bilansie nawożenia pastwisk należy koniecznie uwzględnić zwrot składników pokarmowych w odchodach zwierzęcych. Azot jest niezbędnym skladnikiem plonotwórczym oraz decydującym o poziomie białka w roślinie. Rocznie powinno się wysiewać w czystym składniku od 180 do 250 kg/ha azotu. Fosfor jest również niezbędnym składnikiem pokarmowym w nawożeniu użytków zielonych. Pierwiastek ten bierze udział w oddychaniu, fotosyntezie, przemianach azotowych, metaboliźmie tłuszczowym. W następstwie nawożenia fosforem rośliny reagują wzrostem plonu biomasy, lepszym rozwojem systemu korzeniowego, poprawą jakości plonu, zwiększeniem udziału roślin motylkowatych w runi, a także większą aktywnością mikroflory glebowej. W okresie wegetacji należy wysiać w czystym składniku od 80 do 100 kg/ha fosforu. Potas jest pierwiastkiem, który odpowiada za gospodarkę wodną rośliny oraz sprzyja tworzeniu się węglowodanów rozpuszczalnych w wodzie, co zwiększa odporność roślin na niską temperaturę. Potasu powinno się wysiewać w czystym składniku od 100 do 140 kg/ha rocznie. Magnez jest ważnym pierwiastkiem niezbędnym w nawożeniu użytków zielonych, którego rocznie powinno się wysiewać od 25 do 30 kg/ha. Istotnymi makroelementami dla wzrostu i rozwoju traw są także wapń, sód i siarka. Oprócz makroelementów duża rolę w nawożeniu użytków zielonych odgrywają mikroelementy takie jak cynk, bor, molibden, miedź.
- Nawożenie organiczne – Nawozy organiczne poprawiają właściwości fizyczne gleby i wzbogacają jej życie biologiczne. Dostarczają jednocześnie makroelementów, np. kobaltu i miedzi. Optymalnym terminem stosowania nawozów organicznych jest okres jesienny. Zalecana dawka to 20-30 t/ha co 4-5 lat w przypadku obornika, 40 m sześciennych/ha rocznie w przypadku stosowania gnojowicy lub 25 m sześciennych/ha gnojówki. Stosowanie nawozów organicznych powinno być ograniczone w przypadku dużej zasobności kompleksu sorpcyjnego gleby w składniki pokarmowe, zwłaszcza azot i potas, gdyż zbyt wysokie dawki tego typu nawozów mogą przyczynić się do zachwaszczenia runi pastwiskowej chwastami potaso- i azotolubnymi.
Informacje
